Deze keer gaat de update voornamelijk over het leven onder water.
Onze duikstek is Monad Shoal, ten zuidoosten van Malapascua. Het is een onderwater plateau van ongeveer 1 bij 2 kilometer (net zo groot als het eiland waar we verblijven). Het ligt op een diepte van ruim 20 meter onder het wateroppervlak. Rondom is de oceaan erg diep. Als je langs de rand van het plateau zwemt, zie je niets dan blauwe diepte. Wat deze plek zo bijzonder maakt is dat op het plateau koraal groeit en het een aantal “cleaning stations” herbergt. Voor de niet-duikers, een cleaning station is een soort wasserette onderwater voor de grote dieren, zoals de Thresher Shark, andere haaiensoorten (Greyreef, Whitetip en Blacktip Sharks) en Manta, Devil ray’s en Barracuda’s. Maar ook andere, kleinere vissen bezoeken de cleaning stations. Ze komen hierheen om door heel kleine vissen (Cleaner Fish) gereinigd te worden van parasieten. Er is op deze plek een soort wapenstilstand getekend. De cleaner fish wordt niet opgegeten door de roofvissen en de verschillende soorten die gecleand worden, vallen elkaar ook niet aan als ze op die plek zijn. Voor meer informatie kijk de film Shark Tale, daar wordt op ludieke wijze een cleaning station uitgebeeld.
Een manta ray, 5 meter, die we helaas alleen in slecht zicht gezien hebben.
Wat deze plek zo aantrekkelijk maakt voor duikers, is dat dieren die voornamelijk in de wijde en diepe oceaan leven, zoals de Thresher Shark, hier naartoe komen om gereinigd te worden. Dit geeft de gelegenheid om de dieren te zien, die je anders niet of nauwelijks tegen komt tijdens het duiken. De plek zelf is niet zo’n heel bijzonder duikstek ten opzichte van andere plekken: de duikers komen voornamelijk om de Thresher Shark te zien. De duikers dalen af naar het plateau en wachten dan tot er een haai voorbij komt. Soms heb je geluk en zie je er 1 of meerdere, maar vaak heb je pech en zie je er geen. Wij hebben nu 4 weken op de duikstek gedoken en hebben in deze periode op 4 verschillende dagen 1 of meerdere Thresher Sharks gezien.
De Thresher Shark
Maar nu komt het “leuke”: je wil zo lang mogelijk onder water blijven om zo veel mogelijk kans te hebben om iets bijzonders te zien. Om lucht uit je tank te sparen, moet je minder energie verbruiken. Daarom laten de duikscholen hun duikers op de bodem van het plateau plaatsnemen. Ze laten de duikers op het koraal zitten!!! Dit betekent dat het koraal waar ze op zitten dood gaat. Gevolg hiervan is dat de leefomgeving voor de Cleaner Fish verdwijnt. Als je eigen huis gesloopt is, ga je ook ergens anders wonen. Zo werkt het ook bij de vissen. Waardoor de cleaning stations verdwijnen en de dieren niet meer gereinigd kunnen worden. Wat tot ziektes en uiteindelijk tot de dood van de haaien en manta rays kan leiden. Op dit moment zijn 2 van de 5 cleaning station niet meer in gebruik. 1 omdat één van de duikscholen zijn vaste anker midden in 1 van de cleaning stations heeft geplaatst……
Zitten op koraal, staat dit in het duikers handboek?
De meeste van jullie zullen wel denken: “ach, het valt wel mee. Gewoon 2 van die milieufreaks die over bezorgd zijn.” Nou om even aan te geven, op Monad Shoal komen 50 tot 100 duikers per dag. Er ging een gerucht dat ons team/project een onderzoek deed naar de verstoring door duikers. Dit had tot gevolg dat de duikscholen niet naar hetzelfde cleaning stations gingen waar de haaien het vaakst te zien waren, maar naar een andere cleaning station. Een nog niet verstoord station, kreeg ineens 50 tot 100 zittende duikers per dag te verwerken. Binnen 5 weken was al het koraal wat op die plaats groeide, vertrapt en vermorzeld, zodat alleen maar zand overbleef. Als je de duikscholen aanspreekt, zeggen ze: “Nee hoor, het is niet erg dat de duikers daar zitten, het is alleen maar zand.” Inderdaad, dat is wat overblijft als koraal vermorzeld is. Maar zelfs zand is ook schadelijk voor het omliggend koraal: door de zittende en zelfs staande duikers wordt het zand omgewoeld en daalt iets verderop weer neer op koraal. Het koraal krijgt daardoor geen zonlicht meer en sterft. Verder is het zo, als er geen duikers meer op de stukken met zand zouden komen, het koraal zeer langzaam maar zeker de dode plek weer overgroeit. Nu krijgt het daartoe geen kans, omdat het gebied steeds omgewoeld wordt.
PADI doe hier iets aan!!!!
Als je contact opneemt met PADI, de grootste organisatie die duikers opleid en aanspreekt op het feit dat de door hun opgeleide duikers op het koraal gaan zitten en op die manier de omgeving verwoesten, dan zijn ze niet thuis. Nee, daar hebben wij geen verantwoordelijkheid voor. Kortom weer kortzichtigheid ten top! Hun eigen bron van inkomsten wordt vernield, maar het korte termijn denken overheerst.
Nu is het wel een beetje grappig om een cleaning station te zien. Een haai komt er voor zijn “wasbeurt” aan en er zitten gewoon 20 man/vrouw te kijken hoe hij schoongemaakt wordt. Moet je voorstellen dat je gaat douchen en staan 20 man/vrouw voor het raam te kijken, te fotograferen en te filmen wat jij aan het doen bent… Zo gaat het hier.
We weten dat veel mensen denken dat het gevaarlijk is om haaien te observeren. Maar de Thresher Shark is eigenlijk heel schuw. Als je als duiker boven hem zwemt, gaat hij er gelijk vandoor. Het beste is om laag onder hem te blijven. Kom je te dichtbij, dan is het schouwspel ook meteen over. Er zijn echter wel vissen waar we meer angst voor hebben. Hier volgen een aantal:
De Triggerfish
De Trigger Fish is een vis die erg veel territoriumdrift heeft. Zeker als z’n vrouwtje eitjes heeft gelegd, bewaakt hij zijn territorium. Hij valt zelfs de duiker aan! Ondanks dat hij maar zo’n 50 cm groot is. Dit aanvallen doet hij op 2 manieren: als eerste zwemt hij heel hard tegen je aan. Dat doet ontzettend veel pijn, want hij heeft een heel hard hoofd. Normaal gesproken zwemt hij namelijk tegen het koraal aan, om zo het koraal te breken en het op te eten. Geloof me, dit wil je niet mee maken. De tweede methode is gewoon bijten. Je zal niet de eerst duiker zijn, waarbij een gat uit zijn vin gebeten wordt door de Trigger Fish. De eerste reactie van de meeste duikers, zodra ze een Trigger Fish zien: ga er met een grote boog om heen! Hoe je het ook bekijkt, deze vis is niet dodelijk. Hooguit erg pijnlijk.
Een andere lieverdje is de Lionfish. Deze mooie vis om te zien heeft heel veel stekels en ze zijn voorzien van het nodige gif. Ze zijn niet agressief en je kan ze op gepaste afstand naderen, maar raak ze niet aan of ga er niet op staan. Het gif is meestal niet dodelijk, maar het duurt wel weken vol pijn voordat het uit je lichaam is.
De Lionfish
De vis waar we het meest bang voor zijn is de vis op onderstaande foto:
Stonefish
Hij heet de Stonefish. Je raad het al, hij heeft die naam niet zomaar gekregen. Vandaar dat je hem misschien niet op de foto hebt gezien. Hier is nog een foto van de Stonefish.
Hij heeft 2 bolle ogen die bovenop zitten (aan de linker kant). Met z’n vinnen leunt hij op de rots en zijn staart staat rechts op de foto. Hij is dodelijk giftig. Het grote gevaar is dat je hem bijna niet ziet! Als je afgeleid bent, kan je hem per vergissing aanraken. Ook komt hij voor in het ondiepe gedeelte bij het strand!
Maar, zoals altijd, de meeste vissen zijn totaal ongevaarlijk en is het genieten van al het moois wat je tegenkomt onder water. Ook al duiken we 3x per dag op dezelfde locatie, toch zien we elke dag weer iets nieuws. Hier een klein overzicht:
Frank
Vera
Een schildpad
Een nudibranch, ongeveer 5 cm groot en komt voor in allerlei kleuren.
Leuke vissen, die we vaak tegenkomen bij de vaste ankerlijn.
Een mooie pufferfish
Doorzichtige garnalen op een anemoon.
Voor de kenners: Nemo
Bubbels
We hebben eigenlijk nog geen tijd gehad voor onszelf. Soms hebben we een “day off” . Maar dan zijn we te moe om wat te doen. Het vroeg opstaan begint zijn tol te eisen. Zo zijn we laatst om 21 uur naar bed gegaan. Frank moest midden in de nacht naar het toilet. Komt hij terug in de kamer, staat Vera naast het bed, in haar bikini. Frank kruipt weer in bed, denkend dat Vera ook naar het toilet moet. Vera kijkt verbaasd en vraagt: “Hebben we ons door de wekker heen verslapen?” “Ehhh???”, is de reactie van Frank. “Moeten we ons haasten om nog op tijd te komen?” “Nee, het is pas 12 uur ‘s nachts.” Ze was gewoon 5 uur te vroeg!
Iemand zijn dood, is iemand anders zijn brood. Het is wel raar. Tot nu toe hebben we pas 1 dag met 2 fundives gemaakt. We zijn naar een wrak gegaan. Het schip lag op haar zij en het was erg mooi om het schip zo goed intact te zien. Na de duik praatten we wat na met de divemaster en het schip bleek een ferry te zijn. Om de regels te ontduiken hadden ze veel meer dan het maximaal toegestane aantal passagiers verstopt in de machinekamer. Het schip zonk met 2.000 doden tot gevolg. En nu gaan we daar gezellig een dagje uit duiken…
Even voor de duidelijkheid: Frank bij het wrak
Een gat in het schip.
Afgelopen dinsdag was natuurlijk Frank zijn verjaardag en hij is erg verwend door Vera. Zo was er ’s ochtends taart. Aangezien we om 7 uur op de boot zaten en we natuurlijk geen koelkast aan boord hebben (op het eiland zijn er zelfs maar een paar), hebben we de taart maar als ontbijt gegeven. Het was een chocolade cake met een smurfen-blauwe topping, versierd met smarties en mini marsmallows. Het was een pure suikerbom, maar wel lekker. Alleen het aantal kaarsjes klopte niet. Volgens die gegevens is Frank 3 jaar geworden.
De smurfen-taart
Iedereen heeft meegesmurft; het is weer eens wat anders als ontbijt i.p.v. de dagelijks terugkerende rijst met gekookt ei.
Ons ontbijt
Omdat onze 4 weken bij het project alweer voorbij waren, zijn we ’s avonds van guesthouse gewijzigd. Vanaf nu hebben we 2 weken vakantie voordat ons tweede project in Thailand begint. Omdat we wat meer van de Filipijnen willen zien dan enkel dit kleine eiland hebben we besloten nog wat te reizen in Cebu. Toen we op onze nieuwe kamer aankwamen lag daar op de vloer, met bloemen geschreven:
Kortom: een verjaardag vol verrassingen!
Dit was het weer, we gaan nu vakantie vieren: elke dag uitslapen en voorlopig in een heerlijke kamer met de zee als achtergrondgeluid. Geen motoren, geen krijsende hanen en vals zingende karaoke.
Het uitzicht vanuit onze nieuwe kamer.
Dat was het weer voor deze keer.
Tot mailens,
Vera & Frank
