Wereldreis ’03–’05
Maharadja burger
Zonder enig voorbereiding ga ik een van de mooiste en wereldberoemde trekkings maken: Mount Everest Base Camp. Om de uitdaging nog groter te maken gaan we met vier toeristen zonder gids of dragers.
Hier zijn mijn ervaringen van mijn 2 jaar durende wereldreis van juli 2003 tot en met juli 2005. Ik heb een enkeltje Istanboel gekochten en ben met het openbaar vervoer naar Nieuw Zeeland gegaan.
Zonder enig voorbereiding ga ik een van de mooiste en wereldberoemde trekkings maken: Mount Everest Base Camp. Om de uitdaging nog groter te maken gaan we met vier toeristen zonder gids of dragers.
Reizen is leuk en je leert veel en ziet van alles. Alleen een ontwikkelingsproject bezoeken laat je een hele andere kant van een land zien en opent je ogen hoe het er werkelijk aan toe gaat.
Ladakh is een van de mooiste gebieden die ik tot nu toe heb gezien, alleen de tijdstip om daar te zijn, was niet ideaal.
Pakistan een erg mooi land en vriendelijke mensen, maar reizen is echt afzien.
Pakistan een wereld vol verrassingen en tegenstrijdigheden.
Door Iran reizen is een leuke en zeer vriendelijke bezigheid. Een wereldreis wordt pas echt een uitdaging, als je bus kapot gaat, midden in de nacht, in een woestijn in Pakistan..
De grensovergang met Iran is een bijzondere ervaring. Echter de grote verrassing is dat de “Axes of evil” de spil van gastvrijheid blijkt te zijn.
“Kom je in aanraking met de lokale bevolking?” was een vraag tijdens de inentingen in Nederland. Ik wist niet dat ik zo letterlijk in aanraking met lokale mensen zou komen.
Terug van weg geweest, letterlijk, ben namelijk weer terug in Istanboel. Op deze manier gaat mijn reis wel erg lang duren en doe ik de afstand wel 2 keer, maar ach dat is de prijs die je betaald als je niet alles voorbereidt.
Hoe gaat het reizen? Wel, het is zeer goed georganiseerd. Je koopt ergens een kaartje en krijgt een vodje mee als betaal bewijs met een stoelnummer. Als je dan op het moment van vertrek aanwezig bent, is het één grote chaos. Er staan tientallen bussen, iedereen roept door elkaar en vraagt aan je wat je bestemming is, terwijl ze alleen Turks spreken.