Je kan veel van me zeggen, maar een getalenteerde sporter ben ik niet echt. Waar ik het beste in was op school was trefbal: het ontwijken van de ballen die naar je gegooid werden. Een heikel punt was het verplichte schoolzwemmen. Je moest toen het A- en B-diploma halen. Een aantal vereisten daarvan zijn: kunnen duiken en 7 meter onder water zwemmen.
Laten we beginnen met duiken. Op een of andere manier leek het voor mij onmogelijk om op de juiste manier in het water te komen. Mijn duik leek meer op een soort bommetje voorover in de feutus-houding. Ik werd les na les apart genomen en de zwemlerares stond dan in het water en hield mijn voeten vast, zodat ik op een of andere manier toch gestrekt in het water zou eindigen. Ik denk dat mijn zwemlerares zo ziek van mijn geploeter is geworden dat ze daarna de marketing in is gegaan en de succesvolle kreet “Ik zei nog zo, geen bommetje!” heeft bedacht.
De tweede vereiste was 7 meter onder water zwemmen. Dat ging volgens mij heel goed: ik had mijn hoofd de hele 7 meter onder water. Helaas deed mijn bips, niet wat mijn hoofd dacht dat ik deed. Gevolg: gezakt omdat mijn billen aan de oppervlakte dreven. Ook daar heb ik vele uren extra aan besteed, terwijl mijn klasgenootjes leuke dingen mochten doen.
Instructies van Nanja
Nu ben ik met Vera in Nederland aan een cursus freediven begonnen en je raad het al: al mijn mede klasgenoten doken zo naar de tien meter en haalden hun examen met snorkel en weightbelt. En ik werd weer apart genomen, omdat het niet lukte. Het kwam ditmaal niet doordat mijn bips boven water bleef, dat was namelijk snel opgelost met wat extra gewicht. Nu waren het mijn oren die ik niet geklaard kreeg. Hoe leuk het ook is om dieper te gaan, met pijn gaat het niet. Nanja was heel geduldig en legde alles uitgebreid vele keren uit. Het mocht helaas niet baten en ik haalde op dat moment de tien meter niet.
Iedereen geslaagd behalve ik
Dan maar verder lessen op Koh Tao. Nu is het nog spannender, want hier duik je in de open zee. Ook onder de bezielende leiding van Stepan lukt me het niet om mijn oren te klaren. Uiteindelijk moest er een YouTube instructie filmpje, de Frenzel-Fattah Equalizing Workshop en heel veel op het droge oefenen aan te pas komen om mij de Frenzel techniek te leren. Mensen in restaurants, op boten en in winkels keken me raar aan als ik mijn oren aan het klaren was. Het is me uiteindelijk afgelopen zondag dan toch gelukt! Onder de leiding van Chris ben ik geslaagd voor Freediving Level 1! Of terwijl hij heeft mijn reddingspoging van tien meter onder water overleefd.
Vera komt omhoog van 20 meter……
Eindelijk…..
Om dit te vieren hebben Vera en ik pizza gegeten, ben ik me te buiten gegaan aan oreo-shakes en hebben we Before the Flood van Leonardo DiCaprio gekeken.
Bedankt Nanja, Stepan, Chris en alle assistenten van Enker en Blue Immersion. Ik ga nu nog meer genieten onder water!