Normaal gesproken worden er rond Koh Tao een paar Whale sharks per jaar gezien. Dit jaar is het met het aantal meldingen in de gezamenlijke Facebook groep niet normaal.
Er gaan al weken verhalen rond dat er op verschillende lokaties walvishaaien gezien worden. Moeder en jong, of twee tegelijk, die ook nog met elkaar praten en eentje met een touw om zijn staart, die door een moedige duiker er af is gehaald. Kortom, wij willen ook een walvishaai zien. We nemen een dag vrij en gaan op excursie. Het is een gok, we rekenen nergens op aangezien een ontmoeting met een walvishaai zeldzaam is. In de 13 jaar dat ik duik, heb ik er 1 gezien.
Om 6 uur vertrokken we op een volgeladen boot. Na bijna 2 uur varen komen we op de duiksite. Er is komt nog 1 andere boot aan. We knopen onze boot aan de boeilijn, en er springt gelijk een groepje duikers overboord. De andere boot wil opeens naast ons gaan liggen en plet bijna de groep duikers tussen de twee boten. De moedige bemanning van onze boot weet met vereende krachten de twee boten net genoeg uit elkaar te houden om geen ongelukken te krijgen.
Als alles weer een beetje tot rust is gekomen gaan we het water in. We zijn niet de enige die op de verhalen af gekomen zijn. Er zijn tientallen andere duikers. Er is een echt walvishaai Mania ontstaan. Maar ik kan niet anders toegeven dat ik daar ook aan meedoe, anders was ik niet hier.
Ik geniet van het mooie koraal en de vele vissen, tot iemand aan mijn vin trekt. Ik kijk om en het blijkt Vera te zijn. Ze wijst enthousiast naar boven. En ja hoor, het is weer zo ver, bijna had ik weer een walvishaai gemist die over me heen zwom. Het is een kleintje. Mannen hebben meestal wat moeite met het inschatten van maten, maar ik doe toch een poging: 3 tot 4 meter. Geweldig gezicht om hem/haar zo te zien zwemmen met de lichte achtergrond en vergezeld van een flink aantal remora/zuigvissen. Je wordt er stil van. Voor je het weet is hij voorbij gezwommen. We gaan verder met onze duik.
Zoals gezegd zijn er nogal wat duikers. Je hebt misschien wel eens een groep vissen of vogels gezien die als op commando van richting veranderd. Nou zo zijn de duikers nu ook. Opeens gaan ze allemaal naar rechts, iets minder gecoördineerd, maar toch. Je hebt dan het vermoeden dat daar de walvishaai is. En waarempel, tussen alle bubbels en duikers verschijnt hij weer. Duikers reageren op verschillende manieren, sommigen gaan er als een speer op af met hun GoPro op selfiesticks vooruit gestoken, alsof ze de haai er aan willen pinnen. Andere blijven rustig op hun plaats en kijken. Ik kies voor het laatste, geen zin om me in het gedrang te mengen. Ik vraag me wel af wat de walvishaai zou denken, zo tussen al die duikers en bubbels. Hij zwemt recht op Vera af, zij gaat opzij en de haai zwemt vriendelijk voorbij. Er blijken 2 walvishaaien te zijn! En een daarvan is diegene waar onlangs het touw van zijn staart is gesneden. Het litteken van het touw is duidelijk te zien. Het doet me goed om te zien dat hij het overleefd heeft. Hulde aan de duiker die dat gedaan heeft. En dat was niet eenvoudig, zie hier.
Als we boven water komen blijken er al zo’n 10 boten te zijn. Een aantal duikboten en een 4-tal speedboten. We rusten uit op de boot en plotseling horen we geschreeuw. Een van de haaien zwemt aan de oppervlakte. De boot naast ons hangt spoedig scheef, aangezien iedereen aan de ene kant staat om de haai te bewonderen. Het is interessant om te zien wat de haai doet. Hij zwemt recht op duikers of snorkelaars af, die dan in een soort paniek weg zwemmen. Een keer gaat hij naar een boot en raakt bijna de camera aan van de man die achter op de boot zit. Het lijkt wel of de haai de mensen aan het onderzoeken is.
Na een uur rust mogen we voor een tweede duik het water in. En ook nu komen we hem weer tegen! Het is een geweldige duik: zeer goed zicht, mooi koraal, vele mooie scholen vissen als batfish, baracuddas, groupers en natuurlijk op de koop toe, minstens 2 verschillende walvishaaien! Het kan niet beter. Wat kan duiken mooi zijn.