Iedereen is van de wereld, de wereld is van iedereen.
Het is maar raar gesteld in deze wereld. Bedrijven (in ons geval vissers en duikscholen) mogen doen en laten wat ze willen om geld te verdienen. Als er dan een vermoeden bestaat dat bv. de Thresher Shark overbevist wordt. Of dat het koraal op de duikstek vernield wordt door onverantwoord duikgedrag, waardoor cleaningstations vernield worden, welke zo essentieel zijn voor het gezond houden van haaien, roggen en andere vissen. Dan dient dat eerst met wetenschappelijk bewijs aangetoond te worden dat het zo is. Dit bewijs moet geleverd worden door niet gesubsidieerde en onderbetaalde wetenschappers. Zeg maar van die verstrooide professoren, die voor hun liefde voor deze haai hun hele leven opofferen. De bedrijven daar en tegen mogen op allerlei manieren het onderzoek tegenwerken en met non-argumenten komen (= niet wetenschappelijk onderbouwde argumenten). Pas als het wetenschappelijk bewijs er is, dan kan het lange proces van bescherming van de diersoort in werking gesteld worden. De Thresher Shark staat nu op de lijst van kwetsbare dieren van de UN. Voor meer info zie www.iucnredlist.org Officieel nog geen beschermde diersoort, dus nog geen wettelijke bepalingen voor het beschermen hiervan, maar er is een begin. Ondertussen mogen de bedrijven al die tijd doorgaan met geld verdienen ten koste van de natuur. Het zou eigenlijk andersom moeten zijn. Als een bedrijf geld verdient met visserij, zou hij wetenschappelijk moeten aantonen dat hij dat op een ecologische duurzame manier doet. En als een dier toch uitsterft of bedreigd wordt, zal hij voor de kosten en consequenties op moeten draaien. Ach wie weet komt het nog een keer zover.
Tot die tijd leveren wij onze bijdrage aan de wetenschapper die zich inzet om de Thresher Shark te beschermen. Ons werk ziet er als volgt uit: We staan meestal om 4 uur op, badend in het zweet. Douchen en snel aankleden. 2 minuten lopen naar “het huis” (waar altijd het eten gekookt en het avondeten gegeten word). Dan maken we de onderwatercamera’s gereed en gaan we naar de boot. Het is de bedoeling om uiterlijk 5 uur de boot te starten. Niks geen file gewoon een half uurtje varen naar de duikspot Monad Shoal. Vera is op het water helemaal in haar element. Frank ook want dan is het tenminste lekker koel. We kunnen inmiddels geen zonsopgang/ondergang meer zien. Als het licht is gaan we het water in voor de eerste duik. We doen ons dingen en na een klein uurtje staan we weer op de boot.
Vera is er bovenste onder van
Een ontbijt volgt, meestal witte rijst met een ei (gebakken, gekookt of omelet). Ondertussen 2 uur wachten tot onze volgende duik. Voor de niet duikers, je kan niet te lang en te vaak achter elkaar duiken. Dus die 2 uur interval tijd is noodzakelijk om je de hoeveelheid stikstof in je bloed te neutraliseren. De meeste van ons slapen een uurtje en anderen lezen een boek. Als de tijd om is gaan we weer een duik maken om ons ding te doen. Na 45 minuten staan we weer op de boot. Tijd voor weer 2 uur pauze. Vlak aan het eind van die pauze is het tijd voor de lunch, bestaande uit witte rijst met kip (gekookt, gebakken of gegrild). Dan volgt de laatste duik van de dag. En als die voorbij is varen we weer een half uur terug naar het eiland.
Het leven aan boord. Frank staat in het kleinste kamertje.
Vera aan het ontbijt: rijst met banana-ketchup en een gekookt ei.
Op land aangekomen, eerst snel even douche en opfrissen. Dan analyseren we de meetgegevens die we die dag verzameld hebben. We doen dat in 2 ploegen. Meestal ben je dan 2 uur aan het werk en heb je daarna 2 uur vrij of omgekeerd. Deze data gaat dan naar Simon die de gegevens later analyseert. Om 19:30 wordt het avondeten geserveerd in het huis: kip (gekookt, gebakken, gefrituurd) met rijst. Ook geven we twee keer in de week een uurtje les op school, aan kinderen van 15 jaar. Opvallend dat ze al zoveel meer weten over klimaatverandering dan de meeste jongeren in Nederland. Kortom een eenvoudig maar leuk ritme.
Denk nu niet dat wetenschap saai is, want 2 uur rondhangen op een boot maakt gekke dingen los in een mens. Zo slaapt de lokale bemanning van de boot, gewoon op een bamboe lat die aan de zijkant van de boot hangt, boven het water. Weer een ander heeft een losse plank boven de motor gelegd en slaapt daar op. Maar vaak komt het voor dat iemand niet kan slapen en dan andere bezigheden gaat zoeken…. De slapende medemens wakker maken! Dit gebeurt door of met water te gooien of hem/haar een zetje te geven, zodat een plons onvermijdelijk is. Wat natuurlijk tot een tegenreactie leidt. Zelfs bemanning van andere boten wordt er bij betrokken. Ook het kraaiennest is geen veilige plek. Gevolg iedereen weer nat en bekaf. Zo was het ook de laatste dag van Jay, een van de Australiërs. Tijdens zijn duik werd er op zijn zwembroek gejaagd en die werd onder water van hem gestolen. Voor diegene die het willen weten hij had er nog een Speedo onderaan, zodat hij niet helemaal naakt was.
JR op een bed van bamboe
Slapen boven de vrachtwagen motor.
Saldy en Jay: wetenschap doet rare dingen met je
Bang voor wat water
s’ Ochtends is Vera niet altijd op haar best en 1 keer was ze nog niet wakker. Ze liep de loopplank op om in de boot te stappen, zette 1 voet op het natte dek en gleed uit. Viel natuurlijk met haar dij op het randje van het dek, om vervolgens achterwaarts de zee in te plonsen. Nou was ze gelijk wakker en weet ze eindelijk wat het is om van boord te vallen.
Er is ons beloofd dat er elke avond van 18 uur tot 24 uur elektriciteit zou zijn. Dat was in het begin ook zo, maar niet toen de generator kapot ging. Die wordt natuurlijk zo snel mogelijk gemaakt en is morgen klaar. De volgende dag is hij weer morgen klaar. De dag daarna is hij natuurlijk….. Kortom we hebben een week zonder stroom gezeten. Handig met al die moderne, van batterij afhankelijke, computers en camera’s. Maar er zijn plannen om het eiland 24 uur per dag van stroom te gaan voorzien. 24 november zou het zo ver zijn, ben benieuwd of we het nog gaan mee maken (we vertrekken vermoedelijk 2 december van het eiland.)
Afgelopen zondag was het fighting day. Heel het eiland was in rep en roer. Er was ons wel 20 keer gevraagd of we ook kwamen. Wat blijkt nou het gaat niet om de traditionele hanen gevechten maar om 2 kemphanen die het tegen elkaar opnemen in de ring. Een van de beroemdste Filipijn Manny Pacquiao moest boksen voor de wereldkampioenschappen vedergewicht in Las Vegas. We zijn maar gaan kijken naar de rechtstreekse uitzending en hebben meer genoten van het publiek dan van de wedstrijd. Bij opkomst zou ik me geld niet op Manny gezet hebben. Hij zag er als een vriendelijke, beetje verlegen man uit, een echte Filipijn. Terwijl de tegenstander een gevaarlijk ogende getatoeëerde grotere beul leek. Maar schijn bedriegt. Elke keer als de tegenstander (meneer Cotto uit Puerto Rico) neer ging, ging bij ons het publiek omhoog. Als de tegenstander bebloed in beeld kwam, steeg en een bloeddorstig gekrijs op uit de kelen van ons publiek. Het leek wel een voetbalwedstrijd om de Europesche kampioenschap tussen Nederland en Duitsland. Gelukkig won Manny in de 12de ronde, iedereen weer blij. Voor meer info zie www.pacquiaovscotto.com
De grote held!
Kortom: we vermaken ons hier prima en hopen onze bijdrage te kunnen leveren aan een betere wereld.
Groetjes Vera & Frank
