Ik heb al het een en ander mee gemaakt en ben vaak hartelijk ontvangen door de Plan medewerkers. Maar Indonesië slaat alles. Het lukt me niet om 1 project te bezoeken. Ik moet er twee bekijken. In totaal word ik twee en een halve dag zoet gehouden, met praten en bezoek afleggen.
Achter het beroemde Angkor Wat leven mensen in grote armoede. De tegenstelling kan haast niet groter zijn.
De Plan medewerkers blijven me elke keer weer verbazen. En nu moet ik zelf ook aan het werk….
Ik ga op bezoek bij mijn sponsor kind Zonab Ali. In de auto staat me nog een verassing te wachten: ik krijg een update over Zonab Ali en hij blijkt opeens een zusje te hebben! Ze heeft een aantal jaar bij familie gewoond en is nu terug gekomen. Oeps, niks voor haar bij me. Wat nu?
We vinden vaak dat armoede een “keus” is (ze werken niet hard genoeg), maar een bezoek aan een ontwikkelingsproject is wederom een eye opener. Mensen zijn arm omdat ze in zo’n toestand geboren worden en de lokale machthebbers ze graag zo willen houden.
Reizen is leuk en je leert veel en ziet van alles. Alleen een ontwikkelingsproject bezoeken laat je een hele andere kant van een land zien en opent je ogen hoe het er werkelijk aan toe gaat.