Wereldreis ’03–’05
In Iran
De grensovergang met Iran is een bijzondere ervaring. Echter de grote verrassing is dat de “Axes of evil” de spil van gastvrijheid blijkt te zijn.
De grensovergang met Iran is een bijzondere ervaring. Echter de grote verrassing is dat de “Axes of evil” de spil van gastvrijheid blijkt te zijn.
“Kom je in aanraking met de lokale bevolking?” was een vraag tijdens de inentingen in Nederland. Ik wist niet dat ik zo letterlijk in aanraking met lokale mensen zou komen.
Terug van weg geweest, letterlijk, ben namelijk weer terug in Istanboel. Op deze manier gaat mijn reis wel erg lang duren en doe ik de afstand wel 2 keer, maar ach dat is de prijs die je betaald als je niet alles voorbereidt.
Hoe gaat het reizen? Wel, het is zeer goed georganiseerd. Je koopt ergens een kaartje en krijgt een vodje mee als betaal bewijs met een stoelnummer. Als je dan op het moment van vertrek aanwezig bent, is het één grote chaos. Er staan tientallen bussen, iedereen roept door elkaar en vraagt aan je wat je bestemming is, terwijl ze alleen Turks spreken.
Daar ga je dan met je grote mond: alleen op groot avontuur. Wat zal het me brengen?