Als eerste mijn excuus ik heb een kleine tik fout gemaakt met mijn telefoon nummer. Het nummer moet zijn 0061404333998. Ik had het laatste cijfer verkeerd in gegeven. Dus het was lekker rustig met mijn verjaardag. Iemand anders moet helemaal gek geworden zijn van de felicitatie voor die Hollander. Dit nummer blijft geldig tot 26 december in de morgen, dan krijg ik weer een ander nummer. Wat is er eigenlijk gebeurt de laatste weken? Niet veel ik heb het rustig gehouden. Als eerst wat ik in Melbourne de twee dames uit Turkije ontmoet wel erg grappig om ze te spreken. Zij hebben na de vakantie in Turkije gewoon gewerkt en ik heb al die tijd rond gereisd. Wat heb ik toch een lux leven.

 

Op mijn verjaardag heb ik maar rustig aangedaan. Mijn verjaardag op Mount Everest base camp van vorig jaar heb ik niet geevenaard. Ik was in Melbourne en ben uit eten geweest met Stefan (de Duitse motorduivel) en twee Denen die Stefan van een paar jaar geleden kent en die we bij toeval in het midden van Australië tegen gekomen waren. Ze waren nu in Melbourne. Stefan overhandigde me nog een boek van de motorgroep en een T-shirt van Yamaha. Toch aardig van de motorboys.

 

Stefan woont in een van de buitenwijken van Melbourne en hij had me uitgenodigd om bij hem te komen wonen. Dus dat heb ik voor een week gedaan. Als Jut en Jul hebben we samengewoond. Aangezien hij een 1-kamer appartement heeft heb ik een tent opgezet in de tuin. We hadden een mooie taakverdeling: hij kookte en in waste af en dan ‘s avonds een videootje kijken. Kan het huiselijker? Alleen het weer werkte niet echt mee: thunderstormen. Het regende zelfs in mijn tent. Ach, dat mocht de pret niet drukken. Het voornaamste wat ik daar deed was leren de motoren te onderhouden. Na de toer moet Stefan de motoren een service beurt geven en ik kon hem daarbij helpen. Met z’n tweeën sleutelen in de garage en af en toe eens rijden op een van de tweewielers.

 

Dan weer terug naar Melbourne. Is wel een aardig stad. Maar ook weer niet dat bijzonder om over naar huis te schrijven. Alles is in kerst stemming en ze hadden dit jaar aan kunstenaars gevraagd om een nieuwe kerstboom te bouwen. En dan krijg je natuurlijk de gekste dingen zoals een kerstboom gebouwd van plastic stoelen…… Hoe kom je erop. Alles is hier in kerstsfeer en dat bij die hitte? Zoals ik al in mijn vorige mail schreef ziet de kerstman er een beetje vreemd uit in die hitte. Maar het goed is dat de goede man vaak vergezeld is van 1 of meerdere aantrekkelijke jonge dames. Die in een aan de warme temperatuur aangepaste kerstoutfit lopen. Ziet er heel wat beter uit. Trouwens de vrouwen in Melbourne (en ook Sydney) zie er heel wat aantrekkelijker uit dan in het noorden en midden van Australië. Veel gezonder.

 

Klf-041127-018_jpg_jpg

Melbourne on fire.

 

Wat als motor freak natuurlijk wel leuk was, ze hadden een “Toy-run” georganiseerd. Dat wil zeggen er is een motor tocht georganiseerd en om deel te nemen dien je iets van speelgoed mee te nemen en die moet je dan af geven en die worden weer aan arme kinderen gegeven. Je ziet dan honderden motoren versiert met kertsdingen. Daarop speelgoed gebonden: kijk niet vreemd op als je Winnie de Poh achterop ziet zitten of een surfboard. Ook de berijders zijn nog al voor zien van een andere outfit. De woeste baarden hebben ze normaal gesproken al, maar nu de kerstman baard inclusief de rest van het tenue.

 

Klf-041212-001_jpg

Echte motorduivel

 

Klf-041212-013_jpg

Meer cadeautjes

 

Klf-041212-017_jpg

Kerstman nieuwe stijl op een………..Guzzi!

 

Van Melbourne ben ik naar Sydney gegaan. Ik had de keus om een nacht bus te nemen of een dag bus. Ik koos voor de dag bus, dan kan ik het landschap nog zien. Foutje: aan het landschap valt niks te zien. Het is 12 uur lang heuvels bedekt met bruin gras en wat bomen. Dan maar lezen en een videootje kijken. Sydney de stad met het beroemde opera gebouw en……. wat weet ik eigenlijk van Sydney? Niet veel. Wel dat ik er een “bekende” heb wonen. Dat wil zeggen dat ik Jessica in Thailand heb ontmoet met klimmen. Ik heb haar een e-mail gestuurd waarop ze gelijk reageerde door me te bellen (Ik had haar wel het goede nummer gegeven). Dus op de avond dat ik aankwam heb ik haar gebeld en zijn we gelijk uit eten gegaan. Om natuurlijk af te spreken om te gaan klimmen. Zondag zijn we naar de Blue Mountains gegaan. Ongeveer 2 uur rijden vanuit Sydney. Heerlijk om weer eens te sporten. Het was niet makkelijk om na bijna 6 maanden weer aan de rotswand te hangen, maar ik ben boven gekomen. Het was gelijk een “multipitch” dat wil zeggen. Een leidt de klim (Jess natuurlijk) en gaat naar boven. De andere blijft beneden en zekert de klimmer. Dan zekert zij zich zelf ergens aan de wand en vandaar uit zekert ze mij als ik naar boven klim. Daar wordt ik weer aan de wand geknopt en klimt zij weer verder. Dit herhaalt zich een aantal keren tot je uiteindelijk moe (althans voor mij) maar voldaan boven op de rots staat. Voor haar was het meer een rustdag dan inspannend omdat ze vaak 3 tot 4 keer per week klimt. Er frustrerend om iemand zo eenvoudig naar boven ziet klimmen terwijl ik daarna met moeite mezelf naar boven manoeuvreer.

 

Verder de toerist uitgehangen in Sydney, het opera gebouw bezocht. Wist je dat het dak geheel van een soort badkamer tegeltjes is voorzien? Verder de botanische tuin en shoppen in de stad. Want dat is erg belangrijk hier cadeautjes voor de familie, waar je ze allemaal niet mee ziet lopen sjouwen. In de haven is nog een oude brug en daar zag je mensen op lopen. Ja, ik weet dat het normaal gesproken de bedoeling is van de brug. Maar wat ik bedoel is, dat het een oudere ijzeren boogbrug is. En de mensen lopen over de boog. Dus ik dacht, lijkt me leuk, kan ik mooie zonsondergang foto’s maken. Het zal wel wat kosten. Ik Melbourne koste de hoogste toren ongeveer 9 Aussie dollars, dus zal het ook zo wel iets zijn. Ikke opzoek naar de ingang en die uiteindelijk gevonden. Opgewekt naar binnen. Ze hadden nog net 1 rondwandeling of ik even 185 Aussie dollar neer wilde tellen en oh ja ik mocht mijn camera ook niet mee nemen…………. Wat 185 dollar!! Voor in nog 185 jaar. En ook nog zonder camera. Dan maar geen foto vanaf de brug.

 

DSCN2883_jpg

De 185 dollar brug……

 

DSCN2891_jpg

Het beroemde opera gebouw.

 

Oh ja en ik ben even in Amsterdam geweest! Ja, hoe is het mogelijk. Nee, ik ben naar de film geweest “Ocean 12” en die speelde zich gedeeltelijk af in Amsterdam. Ja, leuk om weer even de Amsterdamse grachten te zien.

 

Oké wat zijn mijn plannen voor de kerst? Niet veel ga de 24ste naar het strand snorkelen en dan weet ik het nog niet. En op zondag 26 vlieg ik naar Nieuw Zealand! Mijn eindbestemming?????? Daar heb ik ruim twee maanden en dan vlieg ik begin maart weer terug naar Australië en dan …….Wie weet kom ik dan wel weer naar huis!!!