Jullie zullen jullie wel eens afvragen….. “Wordt Frank het nu nooit zat om op reis te zijn? Hij is nu toch al een jaar op pad, wordt het niet eentonig?” Nou nog niet, het lukt nog steeds om gekke dingen mee te maken.
Hier weer een update.
Frank en het dierenrijk
Worstelen met beren was de laatste aflevering van “Frank en het dierenijk”. Het wordt tijd voor weer wat anders. Het is tijd voor een grote uitdaging. Wat is een van de mooiste dieren op aarde? Jawel de tijger. Het wordt tijd voor “Knuffelen met Tijgers”. Wat is het geval, er is een Temple of Tijgers vlak bij de Bridge over the river Kwai (jawel die beruchte brug, ik bespaar jullie de details). In die tempel houden een aantal monniken en aantal tijgers. En die kan je bezoeken, na het geven van een donatie. Dus ikke er natuurlijk heen. Daar aangekomen blijk ik niet de enige te zijn die de tijgers bezoekt. Het is lopende band werk. De tijgers liggen op wat rotsen en er lopen wat monniken met wat verzorgers. Je wacht op je beurt en dan geef je je camera aan een verzorger. En dan neemt een ander je mee naar de tijgers. Je gaat naast een tijger zitten, geeft hem een aai en hoopt dat ie niet terug aait. De foto wordt genomen en dan mag je weg. Volgende graag.
Aai poesie aai…
Aan het eind loopt er een monnik terug met de tijger aan een lijntje. Helaas liet mijn camera het afweten op moment suprême, dus kan ik jullie geen foto’s laten zien van mijn heldhaftige daden. Na het gehele gebeuren wilde een monnik nog een prive show geven voor een van de kleine kinderen dus wordt er een tijger uit zijn kooi gehaald. De verzorger pak de tijger bij zijn staart en sleept de tijger zo zijn hok uit!!!!!!!!!!!!!! Dit lukt mij niet eens met een kat, laat staan met een tijger! Hmmmm zou de tijger misschien iets wat drugs op hebben, om zo rustig te worden?
Frank in het paradijs
Na Bangkok ben ik met Fanette, een Franse schone, naar Railay gegaan. Dit is het klimmers paradijs. Je ben op het strand en vanaf het strand beginnen de rotsen en daar kan je tegenop klimmen. Na het klimmen, kan je dus een duik in de zee nemen om af te koelen. Het is wel buiten het seizoen, maar dus erg goedkoop. Een aardige bungalow voor 2 personen kost ongeveer 1 euro pppn. Het enige nadeel is dat het regelmatig een paar uur regent. De mensen die er zijn, zijn erg vriendelijk. Iedereen helpt elkaar en je kan klimspullen van iedereen lenen. Ik ontmoet Adrian weer, een Fin die we ontmoet hebben toen we de klimcurus deden in Chiang Mai. Het voelt echt aan als het paradijs. Alleen jammer dat je regelmatig je vingers openhaalt aan de scherpe rotsen en blauwe plekken oploopt. Het is wel een zeer goede training en er lopen dan ook heel wat mooi gespierde mannen en vrouwen rond.
Het is een plaats waar ik zo veel langer kan blijven, mooie natuur, gezellige mensen, goed hotel en goed eten en gezelligheid ‘s avonds. Maar de visa loopt ten einde, dus weer tijd om Thailand te verlaten. De eerste
keer had ik niet z’n goed ervaring met Thailand, maar deze keer is het een heel stuk beter bevallen.
Vuurlopen op z’n Thais
Ja, je weet wel Ratelband die je over vuur laat lopen. Nu zijn de toeristen en de Thaien gek op vuur dus wordt er regelmatig een vuurshow gegeven. Dan hebben ze een stok die aan beide kanten in brand wordt gestoken en doen daarmee allerlei capriolen. Of twee kettingen met aan het einde een brandend iets. Het geeft mooie plaatjes als je er een foto van maakt. Dit keer hadden ze iets anders. Ze hadden ook een hoepel en die werd in brand gestoken. Je kent hem wel van z’n circus waar de tijgers door heen moet springen. Hier springen geen tijgers (die zijn te moe) maar wat Thaien door heen. En natuur ook een aantal toeristen. En van het een kwam het ander en ook ik ben er door heen gesprongen en weer veilig aan de andere kant geland.
Frank en het openbaarvervoer
Ook met het openbaar vervoer gebeuren er nog steeds rare dingen. Zo ging ik met Julia m’n nieuwe Duitse reisgenote op weg naar Maleisië. In het busstation aangekomen bleek de bus naar zuid Thailand vol te zijn. Of we een staanplaats wilden. Nu moest ik Thailand verlaten, dus ja 4 uur staan voor het goede doel. Komt de bus, hoeven we niet te staan, maar worden we onderin de bus gestopt. De bus is een soort dubbeldekker, onderin de bagage en bovenin de passagiers. En wij werden met nog 5 andere passagiers onder gestopt waar normaal de
chauffeurs kunnen slapen. Ruimte zat, alleen geen uitzicht. Wel lekker geslapen trouwens.
Frank en de media
Na een artikel in de krant en op de TV geweest te zijn in Vietnam, is het weer tijd voor wat anders…. Ik was in Taman Negara National park in Maleisië. We hadden met z’n vieren een boot gehuurd en waren door het oerwoud naar een “waterval” gevaren. Een leuke tocht. Wat gerust bij de waterval en dan weer terug. Kom ik bij onze boot, spreekt een mooie jonge dame me aan: Of ik mee wil werken aan een fotosessie, “Because you are so handsome!” Nou vraag ik jullie, ik loop daar te zweten, in mijn oudste travellers kleding, vers geschoren kop.
Handsome, aan me hoela. Ze willen natuurlijk een goedkoop model. Maar ach ik ook niet de beroerdste en natuurlijk mee gewerkt. Ze hebben een half uur lang foto’s van me genomen. Wat een apparatuur hadden die gasten, om je vingers bij af te likken. Het ging om een promotie actie om Taman negara het promoten: onder het motto “avontuur in de natuur”. Misschien was ik wel het avontuur… Op de bijgesloten foto zien jullie hoe “handsome” ik was die dag. Hij is ongeveer 2 uur na de foto sessie genomen. Ik hoor graag jullie commentaar.
Maar het zijn echte vaklui!
Frank en z’n complex
Op een of andere manier presteer ik het om met 3 Duitse dames op pad te zijn als we in Kuala Lumpur aan komen. (Wel goed voor mijn Duits, klink zo nu en dan niet meer als Rudy Carell) De stad met de beroemde Petronas twin towers, een van de hoogste gebouwen ter wereld. Ben er op geweest tot de loopbrug. Maar daar zijn de meeste vrouwen niet in geïnteresseerd, eigenlijk maar 1 want die studeert architectuur. Waar ze meer belangstelling voor hebben zijn de andere bezienswaardigheden in KL: de vele en dan bedoel ik ook heel veel winkelcomplexen. De complexen zijn erg luxe er is er zelfs een met een kleine attractie park in, inclusief achtbaan. Ik krijg spontaan een complex van al die winkelcomplexen. Heel veel leuke dingen die je kan kopen, voor hele schappelijke prijzen, spijkerbroek 20 euro, T-shirts 10 euro etc. Alleen wat moet ik er mee? Mee slepen in mijn rugzak? Opsturen naar huis en dan hopen dat ik niet aangekomen ben of afgevallen als ik terug kom in NL? Geen probleem voor de dames. Zij leven zich uit en 1 presteert het om een middel grote koffer te kopen en die in 3 dagen geheel gevuld te krijgen met nieuwe kleren, zodat ze nog maar een extra koffer koopt, om alles mee terug naar Duitsland te krijgen. Hoe ze het vliegtuig in denkt te komen is mijn een raadsel.
Frank en tattoo’s
De meeste reizigers die ik ontmoet zijn z’n jaar of tien jonger dan ik ben. Gelukkig schatten de meeste mij ook van die leeftijd dus val ik niet te veel op. Maar toch heb ik af en toe het gevoel dat ik aansluiting mis. Misschien komt het omdat ik niet rook, niet drink, geen drugs gebruik, geen koffie drinkt, geen tattoo hebt en geen piercing. Dit zijn toch de voornaamste zaken waar de reizigers mee bezig zijn. Dus wordt het tijd om er wat verandering in aan te brengen…….. Tijd voor een tattoo. Als eerste natuurlijk de ervaren getattoo-eerde reiziger uitgehoord. Dan is natuurlijk de vraag op welke plaats? Op de hand? Erg origineel, maar maakt het moeilijker om aan een baan te komen. Op de bovenarm? Nee te saai. Dus dan maar op de rug. Om vervolgens te gaan nadenken over het ontwerp. Ik heb een T-shirt met een draak erop en het design van die draak is goed gedaan. Weer de hulp van een andere reizigster ingeroepen. Zij kan namelijk goed tekenen. Het design wordt aangepast, iedereen heeft zijn inbreng en ideeën. Uiteindelijk is het ontwerp klaar. Nu nog een goede Tattoo Bob vinden.
In Kuala Lumpu is dat geen probleem, een lokale beroemdheid is snel gevonden en zijn naam bevalt mij: Frankie. Wat een figuur, overal piercingen en tattoo’s zelfs op zijn keel. Zijn oorlellen zijn voorzien van gaten, die uitgerekt zijn tot een grote dat er een hele golfbal doorheen kan. Maar wat belangrijk is, hij is vriendelijk en weet wat ie doet. Hij werk hygiënisch en veilig. Alles wordt ontsmet en uit de verpakking gehaald. Voor het aanbrengen van de tattoo staat 4 uur gepland. De draak wordt eerst m.b.v. carbon papier voorzien van een afgevende lijnen. Hiermee wordt de contouren van de dato op de rug gezet. En dan begint het echte werk, zodra de naald zijn werk doet, begint de pijn en dat z’n vier uur lang. Het is de eerste keer, en gelijk de laatste keer, dat ik met iemand mee geweest ben naar een tattooshop en haar hand heb vast gehouden terwijl ze een tattoo kreeg. Mijn hele hand was
fijn geknepen na 4 uur tatoeëren, maar dan staat de draak ook op Julia’s rug. Gevolg ik mag de dato weer 4 keer per dag in smeren met cream.
Frankie is bezig
De draak op Julia’s rug
Oké, dat was het weer, ik hoop vanavond in Singapore te zijn (weer shoppen?) en dan door naar Indonesië.
Groetjes Frank