Ik krijg steeds meer mailtjes van mensen die zich ongerust beginnen te maken of ik nog wel leef. Aangezien er maar weinig spannende reisverslagen van mij komen. Wel dat heeft even te maken dat ik wat minder spannende dingen doe. Dus ik zal maar proberen om een boeiend verslag te gaan schrijven van mijn saai leven hier in Sydney.
Zoals gezegd heb ik even een rust periode ingebouwd in mijn reis. Ik kon het niet meer opbrengen om weer vol goede moed nieuwe dingen te gaan ontdekken. Weer een zonsondergang, weer een tempel of weer een monument. Ach meneer ik heb er al zoveel gezien. Ik heb dus besloten om even in Sydney te blijven en niet veel te doen. Dat wil zeggen ik verblijf in het zelfde hostel en ga in de week naar de bibliotheek. In het weekend ga ik zoveel mogelijk naar de Blue mountains on te klimmen. Zo dat was mijn mailtje.
Oke geintje dat was iets te kort, ik zou proberen om jullie nieuwsgierigheid iets meer te bevredigen.
Even een beschrijving van mijn huis/hostel. Het is een smal hostel dat 13 verdiepingen telt met elke verdieping een kamer of 7 met daarin een hoop stapel bedden. Ik heb een kamer gevonden zonder airco en zonder verwarming. Airco heb je hier niet nodig en die zetten de meeste backpacker op vriesstand. Van een verwarming in mijn slaapkamer heb ik nog nooit gehouden. Ik slaap op een zespersoon kamer, maar ik ben niet erg populair. Om eerlijk te zeggen heb ik de kamer zo’n 6 weken alleen voor mezelf gehad. Wel heerlijk zo alleen, maar misschien moet ik me toch eens wat vaker wassen? Zoals gezegd een echte backpacker hostel, met veel backpacker die achter de balie werken en het ontbijt regelen en de was doen etc. En veel backpacker die dronken worden, iets te dronken, tot veelste dronken. Kijk niet vreemd op als je ’s ochtend iemand slapend voor de TV in de woonkamer aantreft. Als een van de medewerkers hem wakker maakt en vraagt of ie hier een bed in het hostel heeft, negeert de man hem gewoon, gaat naar de lift en vertrekt uit het hostel zonder iets te zeggen. Je moet regelmatig de dames die het ontbijt regelen zelf uit bed halen, omdat ze zich weer eens verslapen hebben of gewoon nog te dronken zijn om wakker te worden. Kijk bij het voeren van een discussie eerst of de persoon wel een beetje nuchter uit zijn ogen kijkt, anders kan het een lange monoloog worden, waar geen spelt tussen te krijgen is. Je ziet relaties opbloeien en dan de volgende ochtend willen ze elkaar niet meer kennen. Op een ochtend kwam ik ’s ochtends bij de receptie aan, bleek de hele voorgevel er uit te liggen (d.w.z. de drie glazen deuren). Wat bleek? Er was die nacht een kleine onenigheid ontstaan met een gang op straat en die wilde het hostel binnen en dat hebben een aantal mederwerkers en gasten proberen te voorkomen. De bewaking keek toen of er niemand oneerlijk vocht. Goede man. Afgelopen nacht hadden de ontbijtdames een onbekende man in hun kamer en die was nogal een beetje dronken en dat is zacht uitgedrukt. Hij viel in het midden van de nacht uit zijn bed. Helaas voor hem sliep hij in het bovenste bed van de stapel. Toen besefte hij dat hij naar het toilet moest, alleen kon hij het toilet niet vinden……… Geen nood een man is al tevreden met een boom? Alleen waar vind je er een in de slaapkamer? Dit was de dames iets te gortig en hebben ze hem uit het hostel laten verwijderen. Toen bleek hij ook nog een grote boodschap te hebben gedaan…………. Kortom dit verhaal werd tig keer herhaalt tijdens het ontbijt. Eet smakelijk.
Jullie horen het al ik het naar mijn zin heb in mijn hostel. Het zal weer saai worden om een kamer voor mij alleen te hebben.
Hoe is Sydney? Het is een “no worries” stad. Het is een grote stad waar het er toch een beetje gemoedelijk aan toe gaat. Het is wel een mooie stad omdat het om een baai is gebouwd. Dus veel water en veel mooie plekken zoals de Darling Harbour en verschillende stranden op fiets of loop afstand van het centrum. Wat wel grappig is, ze hebben vaak verkopers voor de deur van de winkel staan die hun producten aan prijzen. “Speciale aanbieding!” Op zich wel leuk, alleen zijn sommige winkeliers erg lui en hebben i.p.v. een persoon gewoon een tape recorder met een schreeuwende persoon “Never pay full price anymore”, dag in dag uit. Dat gaat irriteren. De manier om nieuwe zieltjes te werven is aanspreken op straat. Er lopen dagelijks tientallen jonge dames en heren op straat die je aan spreken om weer een sponsor te worden voor Plan, een oog operatie club of wat dan ook. Erg makkelijk als je behoefte hebt aan een praatje of als je iets zoekt in de stad en je kan het niet vinden. Ze doen wel aan bezigheidstherapie hier. De meeste gebouwen zijn voorzien van een brandalarm en die willen nog wel een ongewenst afgaan. Standaard procedure is dat de brandweer uitrukt met groot materiaal om te controleren hoe erg de brand is. Alleen in 99 van de 100 gevallen is het loos alarm, maar goed ze hebben weer wat te doen. Er spannend als ze zich weer een een straat vergissen en niet verder kunnen door dat het eenrichtingsverkeer is, ze blijven rondjes rijden.
Wat doe ik zoal in Sydney. Door de weeks ben ik meestal in de bieb te vinden. Lees dan allerlei opwekkende boeken als The sceptical environmentalist, The roaring nineties, The great unravelling en ander leesvoer, hoe wij met z’n alle bezig zijn op deze aardkloot. Wat wel mooi is, is dat ze gratis internet hebben. Wat ook erg leuk is dat je de vaste biebklanten begint te herkennen. Vaak zit ik temidden van allerlei zwervers, die veel boeken uit de kast rukken en dan gezellig naast je zitten te studeren. Waarschijnlijk schrijven ze de nieuwe bijbel voor alle religies (*). Ach dan kan ik best nog wel eens een dagje minder douchen als ik hun zo ruik. Of de kalende man van ruim 40 die met zijn moeder (60+) komt. Zij zit dan een boek te lezen. Hij heeft een zeer modieuze bril op en zit zwaar over zijn tafel gebogen en bestudeert dan alllerlei tijdschriften uit de jaren zestig (bril was in die tijd in de mode). Hij is op zoek naar advertenties van vrachtwagens. Als hij er een vindt copieert hij hem nauwkeurig en laat hem aan zijn moeder zien. Mijn fanatsie slaat dan op hol en ik zie hem als psychopaat allerlei mensen vermoorden. Of heb ik misschien iets te veel slechte films gezien?
In de weekenden ga ik vaak met iemand naar de blue mountains om te klimmen. Ze hebben veel routes en allerlei gidsen waarin die routes vermeld staan. Vaak ga je gewoon met iemand richting de bergen en dan bestel je een koppie thee bij een lokale pub in de morgen en voor je het weet heb je zo’n een tiental klimmers om je heen en wordt er gediscussieerd waar we gaan klimmen. Ik volg meestal aangezien ik een beginner ben. Meestal ga ik met Jessica (die ik in Thailand heb ontmoet) haar vriend Ari en nog een stel anderen. Alleen zij zijn een stuk beter klimmers dan ik en ze willen nog al eens niet helemaal eerlijk zijn tegen mij. Aangezien ik de gebieden niet ken nemen ze me nog al eens in het ootje en zetten me op een route die voor mij veel te zwaar is! Gevolg veel spierpijn. Een keer was ik alleen met Jessica en zij klimt dan eerst en plaatst al het materiaal zodat ik veilig naar boven kan klimmen, helaas de klim was iets te moeilijk voor mij. Toch geprobeert want je moet alle materiaal weer mee naar beneden nemen. Het lukte niet helemaal om zonder hulp naar boven te komen. Uiteindelijk dus met hulp boven gekomen en toen ik weer terug was in mijn hotel een douche genomen. Daarna wilde in deo onder mijn arm doen en bleek ik niet meer instaat om de knop van de spuitbus in te drukken. Mijn vingers weigerde dienst.
Klimmen met Jeanie
Zo was een van de klimsters jarig, Jeanie. Ze heeft zij een reputatie van grote feesten geven, dus werd haar verjaardagsfeest gevier in het thema: Badkamer! De rubberduck party. Even voor de duidelijk ze heeft een oud schoolgebouw in de bergen gekocht en daar woont ze in de weekenden in. De school had geen badkamer en het toiletten zijn buiten, een hokje voor de dames en een voor de heren. Gewoon een gat in de grond met een hokje er om heen. Welnu dat is niet zo comfortabel dus had ze een badkamer gebouwd, inclusief toilet en douche. Vandaar badkamer feestje. Ok nu rijst de vraag hoe te verkleden als badkamer? De makkelijkste oplossing is natuurlijk een badjas aan te trekken, als ik er een gehad zou hebben. Een douchegordijn omhangen mischien. Niet echt creatief natuurlijk en waarschijnlijk doen meerdere mensen het. Dus wat brainstomsessie gehouden met mezelf en heb de oplosing gevonden! Ik ga als badkuip. Mijn mede backpacker vinden het een heel creatief idee, onder het motto “gooi maar vol”. Ik moet ze helaas teleurstellen, ik drink nog steeds niet. Oke dan de vraag hoe ga je als badkuip. Welnu hier is het recept. Men neme twee kranen, hoe kom je daar nu weer aan? Ach je hebt een wastafel in je hotel kamer……… je sloopt de twee kramen eruit, een warm water en een koud water. Dan neem je het witte laken van je bed en knipt daar een gat in en de wasbakstop wordt ook geconfisceerd. Dit alles aan elkaar gemonteerd, met hulp van een bouwkunigde backpacker en wella zie hier mijn creactie. De kranen zaten op mijn schouders en de stop met afvoer (gewoon getekend) op mijn borst. De andere meest creativeling was als spiegel. Gewoon wat alluminiumfolie rond haar hoofd. De meeste in badjas of als douchegordijn! En jawel ik won de hoofdprijs voor meest creatieve verkleedparty. Althans dat zei iedereen tegen mij. Helaas werd er geen officiele prijs uitgereikt omdat de jarige iets te veel gedronken had en halve wege haar eigen feestje in slaap was gevallen. Wel raar dat ik na het feestje niet meer welkom was in het hostel. Maar dat ben ik na elk weekend al niet meer.
Het huis waar het feest is.
Frank, als badkuip, met Louise
The day after
Oh ja Louise, had me uitgenodigd om te gaan duiken in Sydney haven. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Even wat spullen huren en op pad gaan. Ze heeft een kennis met een grote zeilboot, van zijn vader! En groot bedoel ik ook groot. Een catamaran inclusief te veel slaapplaatsen en barbeque. Je ben echte Aussie of niet en dat betekend overal barbequeen, ook als je gaat zeilen. Nu is er alleen een klein probleem: ik ben verwent, nee niet wat betreft de boot, maar wat betreft het duiken. Ik heb natuurlijk over in de tropen gedoken en daar hebben ze behalve tropische vissen (hoe verzin je het) ook heerlijk warm water! Dat hebben ze niet in Sydney. Het is hier al gauw een graadje of 16. En dat is koud. Gelukkig hebben ze daarvoor dikke duikpakken om een beetje warm te blijven. En ook de tropische vissen vallen een beetje tegen. We hebben wel veel zeesterren gezien. We hebben wat tijd verloren en daardoor werd de tweede duik pas gedaan toen het donker was! Nu is er niks mis met duiken in het donker alleen volgens de Padi duikcursus dien je twee zaklampen te hebben per duiker. En wij hadden er 1 voor drie duikers, ach kleinigheidje. Het meest vreselijke op deze aarde is om uit je warme kleren te moete stappen en dan in je natte en koude duikpak te wormen……bbbbrrrrrr ik zal je de detail besparen. Kan je wel vertellen dat het heel koud was. Dan het water in en kopje onder, ik laat mijn BCD (is duikvest dat je met lucht kan vullen en leeg laten lopen om zo te dalen en stijgn onder water, voor de niet duikers onder ons red.) leeg lopen en er gebeurt niks. Normale procedure is dat je zinkt als een baksteen! Dat terwijl ik toch de 12 kilo loodgordel om had die ik bij de eerste duik om had???? Mijn vermoede is dat mijn tank iets groter was dan de andere waardoor ik iets meer drijfvermogen had dan de eerste keer. Ach een creatieve oplossing is gewoon een van de andere duikers duwt je onder en het werk! We zien dit keer een grote inktvis en een klein zeepaardje (had ik beide nog niet gezien). Da terug naar de boot voor een warme douche (wat een luxe) en gauw mijn thermo ondergoed aan. Sorry dames, ik weet het, het is niet erg sexy, maar wel lekker warm.
Louise in wetsuite
Ok dat was het weer eens. Sommige mensen vragen zo nu en dan af wanneer ik weer terug kom, maar ik geloof dat de meeste de hoop hebben opgegeven. Wel hier is mijn voorlopige planning. Ik blijf ongeveer tot eind juli begin augustus in Australie en dan ga ik terug naar Thailand. Ik wil daar nog een maand verblijven of iets langer. Om te klimmen in Ton Sai en waarschijnlijk een paar andere reizigers weer te zien. Ton Sai is gespaard gebleven van de tsunami maar heeft wel erg te kampen van een terug lopende toerisme. Dan is de verwachting dat ik ongeveer, misschien in september weer naar Nederland kom! Pin me er nog niet aan vast! Elke planning is onderhevig aan veranderingen en is net zo wisselvallig als het weer. Oh help en dan weer een baan zoeken in Nederland. Dus wie nog een creatief idee heeft om me aan het werk te krijgen. Ik hou me aan bevolen! Ik ben in eerste instantie op zoek naar iets tijdelijk voor 4 dagen in de week, zodat ik weer inkomsten heb. Vandaar uit wil ik opzoek gaan naar een echte leuke baan.
Point perp
Daar hang je dan
Klimmen met Louise
Afleiding tijdens het klimmen.
Groetjes Frank
Ps: (*)
Oeps ik geloof dat niemand deze grap begrijpt, omdat ik even vergeten ben wat te vertellen. In Nieuw Zeeland ben ik de kerstman tegen gekomen. Nu denken de meeste van jullie “Ja Frank en maar beweren dat je van die fles afblijft….” Nee echt, ikke en mijn fiets zaten een keer te lunchen, komt er een man op me af, lange witte manen en een grote witte baard, dikke buik met een rood T-shirt aan en een rode bodywarmer. Hij begint een gesprek en vraagt mijn naam. Die geef ik en ik vraag hoe hij heet. Hij zegt dat hij Santa Claus heet en van de Noordpool komt. Als er dan nog een jongetje voorbij komt op een gemotoriseerde step, zegt hij “Dat heb ik hem laatst met kerst gegeven”. Hij is het dus echt. Hij bleef maar door kletsen en hij had meer dan 1 miljoen miles rond de wereld gelift. Was kennelijk zijn rendieren kwijt. Het was erg grappig om hem te spreken. Hij is nu bezig om die nieuwe bijbel te schijven voor alle geloven. Vandaar die grap.
