7-8 Visum halen in Istanboel

Ja, daar ben ik weer,

Terug van weg geweest, letterlijk, ben namelijk weer terug in Istanboel. Op deze manier gaat mijn reis wel erg lang duren en doe ik de afstand wel 2 keer, maar ach dat is de prijs die je betaald als je niet alles voorbereidt. Het goede nieuws is dat ik zaterdag mijn visum krijg voor Iran. Ik ben dus niet voor niks terug gekomen. Ik ga dus daarna naar Trebzon en verder Oost Turkije in. Wat ik nu heb gehad is slechts een warming up. In Oost Turkije kennen ze niet echt massatoerisme. Het zal dus een andere manier van reizen worden.

Even een snelle update, ik zit nu bij iemand thuis te mailen en heb dus niet al te veel tijd.

De boot tocht was grandioos. De Turkse kust is prachtig. De mensen op de boot erg spraakzaam. Veel Aussies & Kiwi’s (Australiërs en Nieuw Zeelanders) plus een verdwaalde Amerikaan, Fransvrouw, een Engels gezin en ik als enige Hollander.

Lekker ontspannen reizen op zo’n boot:
– Als we varen, lig je te zonnen/lezen/praten of te slapen.
– Als ze het anker uitgooien, ga je zwemmen.
– Als ze het anker lichtten, klim je aan boord.
– Als ze eten op tafel zetten, ga je eten.
– Als ze drinken op tafel zetten, ga je drinken.
– Als het erg donker wordt, ga je slapen.
Kortom je hoeft niet na te denken, alleen te genieten.

03A-005-10

Een van de meest vermoeiende taken op de boot: elkaar in het water gooien.

Als je denkt dat je tijdens de boottocht verlost bent van de handelsgeest van de Turken, dan heb je het mis. Zelfs in de kleinste baai, waar we als enige boot overnachten, komt er iemand met een motorbootje, met daarop een vriezer geïnstalleerd om ijs te verkopen. Of moeders die een pannenkoek bakt. Als je wilt waterskiën, dan kan dat ook.

03A-004-37

Een pannenkoek van een motorboot

‘s Avonds vermaken we ons met kletsen en spelletjes (kan het Hollandser). Een van de spelletjes is een Engels dronkenmans spel. Je moet steeds meer Engelse zinnen onthouden met veel op elkaar lijkende woorden. Bij elke fout die je maakt moet je een slok nemen. Een goed geheugenspel dus. Helaas moet je dan geen nuchtere Hollander laten mee doen. Want die presteerde het om aan het eind maar 1 klein foutje te maken. En dat in het Engels, iedereen verbaast inclusief ik.

03A-005-21

Spelletjes

03A-005-05

De boot na een zware avond discusseren

Wel leuk voor mijn contacten als ik ooit in Australië aankom. Krijg daar gratis massage aangeboden en les in Pilates (wat het dan ook mag zijn). Maar dan moet ik wel Melbourne zien te bereiken.

Na de boottocht naar Olympos geweest. Een reis terug in de tijd, je waant je zo tussen de hippies uit de jaren 60. Allemaal blije mensen die in boomhutten leven en alleen maar naar het strand gaan of zich bezatten.

03A-005-24

Ik op het strand van Olympos

Ik ben er maar één nacht gebleven en toen doorgegaan naar Cappadocia. Het mooiste natuurgebied dat ik tot nu toe gezien heb. Daar ben ik drie dagen geweest en heb daar elke dag gewandeld. De eerste dag ging ik met de gids: de hond van het pension. Hij zou de weg wijzen. Helaas kwam hij halverwege een te grote hond tegen en is gevlucht. Ik bleef achter met drie andere onbekende honden. Ze zijn de hele dag mee gelopen. Ben je niet alleen hè. Heb ze maar Kwik, Kwek en kwak gedoopt. Het leuke is dat ik op gegeven moment terug wilde gaan en dat Kwik een smal pad in liep. Ik ben hem gevolgd en toen kwam ik op een schitterend pad terecht met mooie uitzichten.

03A-005-31

03A-006-16

Cappadocia

Op de terugreis kreeg ik een lift van een bus vol Poolse jonge dames. Onderweg werd nog een stop gemaakt bij een in de rotsen uitgehouwen stad voor een excursie. Was erg leerzaam voor mij, was namelijk in het Pools. Er waren alleen 2 Turkse militairen bij die ons (en voornamelijk de dames) wel even wilden helpen. Ze lieten ons de onmogelijkste plaatsen zien, waar we op handen en voeten naar toe moesten klauteren, met steun van hun. Waarbij ze de vrouwen nog al eens verkeerd beetpakten. Een dolle boel dus.

Iemand vroeg nog of het niet saai is om alleen te reizen. Hoe komen ze erbij!

De komende twee nachten slaap ik bij Mike in Istanboel. Hij was een van de reisgenoten op de boot. Hij werkt als leraar in Istanboel en had me thuis uitgenodigd, vandaar.

Groetjes en het zal wel weer even duren voor ik wat van me laat horen.

Frank